دوباره حق مسلم ما ایرانی ها

دیدن صحنه های این سریال برای هر ایرانی واجب است. با توجه به وضع وخیمی که از نظر فرهنگ "ایمنی" داریم (که به راحتی در رفتار روزانه مون و مخصوصا در خیابون و موقع رانندگی معلومه) بد نیست که برای رسیدن به حقوق مسلم مون کمی بیشتر تفکر و مقدار زیادی صبر بکنیم. 

انرژی هسته ای زنجیری هست که دونه ی اولش ایمنی و دونه ی آخرش برقه. بدون داشتن دونه ی اول رسیدن به دونه ی آخر ممکن نیس

شاید حق داشتن یه زندگی سالم برای فرزندان مون اولویت بیشتری داشته باشه تا داشتن یه نیروگاه هسته ای

پی نوشت: اینجا رو هم بخونید بد نیس.

طبیعی یا شیمیایی؟ مسئله این است.

اصولا آتیش زدن کتاب (یا کتاب سوزان) نات اونلی به خودی خود بد نیست بات آلسو گاهی نص صریح کتاب نبرد من است. من خودم که جوون تر بودم چند بار کتابهایی که درباره ی بشقاب پرنده و مثلث برمودا و . داشتم برداشتم بردم وسط حیاط آتیش زدم 

حالا یه حاج آقایی یه کتابی رو برداشته سوزونده و فیلم گرفته. خوب پولشو داده. دوست داشته سوزونده چار دیواری اختیاری. به کسی مربوط نیس

من هم اصلا قصد ندارم قضاوت اخلاقی کنم. فقط وسط بسوز بسوز، ایشون جمله ای عرض کردن که با اون جمله کار دارم. اما قبل از دیدن فیلم کتاب سوزان نگاهی بیندازید به حکم دادگاه ویژه ی ت تا اصلا ببینید با چه کسانی سر و کار دارید:

و اما بعد. همان طور که در فیلم دیده می شود ( و یا شنیده می شود) حاج اقا می فرمایند این کتاب را می سوزانند به نمایندگی از طبی که داروهای شیمیایی میده دست مردم (نقل به مضمون). عارض م خدمت شما که مگه طب سنتی ( یا به قول حاج آقا طب اسلامی یا به قول بعضی طب سنتی-اسلامی) چی میده دست مردم؟ یعنی موادی که از گیاهان و حیوانات و جامدات گرفته می شه و به عنوان دارو دست خلق الله میدن مواد غیرشیمیایی هستند؟ اصلا مگه ماده ی غیرشیمیایی هم داریم؟ تمام موادی که در اطرافمون می بینیم شیمیایی هستند و از حدود 105 عنصر طبیعی ساخته شده اند حالا چه گل گاوزبون باشه چه ال اس دی باشه چه بنگ باشه چه گُل باشه و چه آنتی هیستامین. همه شون از عناصر مختلف شیمیایی ساخته شده اند و بدن انسان در برابر همه ی این مواد مختلف واکنش نشون می ده بدون اینکه نگاه بکنه ببینه این مواد از ریشه ی فلان گیاه گرفته شده باشه یا شاخ کرگدن یا از فلان کارخونه ی دارو سازی.

اتفاقا بد نیس بدونید که خیلی از این داروهای طبیعی نه تنها کمتر از داروهای به قول حاج آقا شیمیایی اثرات جانبی ندارند بلکه بعضی هاشون حتی کشنده هم هستند. کسی از دوستان هست که درباره ی مضرات داروی گیاهی حاصله از خشخاش شکی داشته باشه؟ یا اونی که از گیاه کوکا می گیرن؟ یا خیلی گیاهان دیگه که میشه باهاشون سم درست کرد؟ اما مردم راس میرن چپ میرن میگن داروی گیاهی دیگه! ضرری نداره که. چی چی رو ضرر نداره؟ طرف گل گاوزبون خورده سر از بیمارستان درآورده حالا شما برمیداری سرما می خوری خوددرمانی می کنی. دل پیچه میگیری خود درمانی می کنی. سردرد می گیری خوددرمانی می کنی. اون هم با داروهای گیاهی که کوچکترین اطلاعی از خطرات اونها ندارید.

مردم ما باید بشینن و یه بار درست و حسابی سنگ خودشون رو با این مسئله وا بکنن. یعنی گمان نکنن که چون فلان دارو از گیاه گرفته شده حتما بی ضرر هست و چون فلان دارو از لابراتور اومده حتما اثرات جانبی داره.

***

غیر از مسائل بالا (که البته خیلی هم مهم هستن) نحوه ی فرآورش داروهای گیاهی هست که باس درباره شون حرف بزنم. دوستان باس بدونن که هر گیاه دارویی  هر جایی ش برای داروسازی مناسب نیس. بعضی از گیاهان برگشون به درد دارو می خوره بعضیا ریشه شون بعضیا ساقه شون و یعنی اینکه قضیه خیلی پیچیده تر از اونه که این مدعیان دروغین طب سنتی-اسلامی می گن. البت هر یک از این مواد هم در ساعت و روز مشخصی باس چیده بشن. یعنی مثلا ممکنه برگ یه گل رو باید صبح بچینن و برگ گل دیگه ای رو عصر تا مواد دارویی موجود در اون گل ها در بهترین و مناسب ترین وضعیت باشه. از طرف دیگه بعد از چیدن هم ممکنه کلی عملیات بر روی اونها لازم باشه. مثلا ممکنه بعضی رو باید بلافاصله خشک کنن. بعضی رو توی تاریکی نگه دارن. بعضی رو توی آفتاب و خلاصه. 

***

این وضعیت انقدر پیچیده است که در همون قرن سوم چهارم هجری علم داروسازی در عمل از طب سنتی جدا شد و داروسازها به موارد بالا رسیدگی می کردن. میرفتن دنبال گیاهان دارویی مختلف و در ساعتهای مورد نظر اونها را میچیدن و کارهای لازم رو انجام میدادن و در نهایت در دکه هاشون داروها رو می فروختن به کسانی که نسخه داشتن. این افراد رو صیدلانی یا دارو ساز یا شربت ساز می گفتن (بیرونی یه کتاب جداگانه درباره ی داروسازی یا صیدله داره) . در خود بیمارستانهای اسلامی هم این افراد قسمت جدایی داشتن که کارش فقط و فقط تهیه ی دارو برای مریضها بوده. یعنی می خوام بگم الان حدود 1200 ساله که کار تهیه ی دارو (در همون طب سنتی-اسلامی که من اصلا قبولش ندارم) تخصصی شده.

بعد این اساتید خودشون و اطرافیانشون هم دکتر هستن . هم آزمایشگاه هستن . هم داروساز هستن . چطور همچین چیزی ممکنه؟ مگه یه نفر توی چند تا چیز میتونه استاد بشه؟

خلاصه که همون طور که نیچه گفته: به سراغ اطبای سنتی که میروید شلاق را فراموش نکنید.

از ما گفتن

کرونا در برابر گوساله پرستی

گوساله ها ادعای خدایی می کنند. سامری مکار آنها را به گونه ای ساخته که تکان می خورند و ماغ می کشند. ادعا می کنند که دوای هر دردی را دارند. البته نه دردهای معمولی مثل سرماخوردگی و اسهال درمان این جور بیماری ها برایشان کسر شأن است. آنها به کمتر از درمان سرطان خون رضایت نمی دهند گوساله پرستان به گرد گوساله های می چرخند و کِل می کشند. از شادی روی پایشان بند نیستند . نه تنها سلامت خود را به دست این شیادان سپرده اند بلکه با تبلیغ آنها در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی چوب حراج به سلامت جامعه زده اند. حال فرصت خوبی است برای آزمودن از حکما و اطبا (جالبه که از لقب پزشک هم استفاده نمی کنند. احتمالا این هم برایشان کسر شأن دارد). با نزدیک شدن بیماری کرونا به مرزهایمان بد نیست که این بزرگواران که ادعای درمان هر درد بی درمانی را می کنند برای مداوای بیماران مبتلا به کرونا اعزام شوند و البته موفقیتهایشان را در مجلات معتبر پزشکی منتشر کنند. تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.

رضا کیانی

گوساله دوز چه می فهمه چیه؟

قضیه ی دیروز برمیگشت به یه روایت از مرگ ابن سینا که شنیده بودم به خاطر اینکه قولنج ش عود کرد داد شاگرداش بهش تخم کرفس تنقیه کنن ولی اونها یا از روی زرنگی یا از روی خریت برداشتن دوز تخم کرفس رو بالا بردن و در نتیجه شیخ الرئیس جان به جان آفرین تسلیم کرد. چون می خواستم درباره ی دوز بنویسم گفتم اون قضیه ی تاریخی رو به عنوان مقدمه بیارم که ببینید اصولا در زمان درمان مسئله ی دوز چقدر مهمه که خوب اون روایت رو پیداش نکردم و فعلا بی خیالش میشم 

اما دوز

و تو چه می دانی که دوز چیست؟

خدمت شما عارض م که همون طور که در بالا اشاره کردم دوز در درمان خیلی مهمه. دارویی که تجویز می شه بسته به سن و قد و جنسیت دوزش فرق می کنه. این چیزی نیست که بنده و شما تا حالا نفهمیده باشیم. در طب بقراطی-جالینوسی هم همین بوده. یعنی این طور نبوده که بر خلاف سایتها و کانالهای تلگرامی به یه نفر بگن : سرما خوردی؟ خوب برو مثلا فلان چیز رو بخور. در طب سنتی هم برای هر دارویی مقدار معینی تجویز می شده که امروزه بهش می گیم دوز. امروزه وقتی یه قرص یا شربت یا . در کارخانه های داروسازی ساخته میشه مقدار مواد سازنده ی اون ترکیبات با دقت میلی گرم و میکروگرم و . اینها محاسبه می شه تا با تجویز دوز مناسب هم بیمار شفا پیدا کنه و هم اثرات جانبی دارو به حداقل برسه حالا سوالهایی که باید از کسانی کرد که کباده ی طب سنتی رو به دوش می کشن اینه که:

1- این عزیزان دوز داروهایی رو که تجویز می کنند از کجا و بر چه اساسی به دست می یارن؟

2- این دوز رو چه طوری به بیمار حالی می کنن؟

3- بیمار چطور باید اون رو رعایت کنه؟

این سوال ها برمیگرده به این نکته که در زمانهای قدیم واحدهای اندازه گیری استاندارد نداشتیم. یعنی مثلا واحد اندازه گیری وزن که من بوده از شهر به شهر فرق داشته و در ضمن در زمانهای مختلف هم فرق داشته. یعنی اگر من در زمان ابوریحان در غزنه مثلا معادل 3 کیلوگرم بوده شاید در همون زمان در بغداد مثلا 3.05 کیلوگرم بوده یا شاید در همون غزنه 100 سال قبلش یا بعدش یه من معادل 2.95 کیلوگرم بوده. واحدهای جزئی تر مثل چارک و مثقال و . هم همین وضعیت غیر استاندارد رو داشتن.

حالا با این تفاسیر وقتی که مثلا اطبای سنتی استناد می کنند به قانون ابن سینا یا حاوی رازی از کجا می دونن که واحدهای اندازه گیری اون زمان معادل امروزی ش چقدر بود؟ با چه اطمینانی میگن مثلا یه نخود از فلان داروی گیاهی بخوری این یه نخود دقیقا یعنی چقدر؟ چطور می تونن به بیمارانشون دوز یه دارو رو دقیق نشون بدن؟  بعضی از موارد بسیار حساس هستن که ممکنه منجر به مرگ بشه. یعنی یه گرم بالا پایین ممکنه باعث بشه طرف ریغ رحمت رو سربکشه. مثلا مصرف زیاد زعفرون ممکنه سبب سقط جنین بشه (توجه کنید گفتم ممکنه . در زمینه اثرات جانبی زعفرون بر روی جنین هنوز دارن تحقیق می کنن) . یا اثرات جانبی دیگری داره. بقیه ی داروها هم همین طور. یعنی اینکه داروهای طب سنتی بیشترشون گیاهی هستن دلیل نمیشه که همین طوری سرخود مصرف بشن. 

حالا فرض کنیم که دو تا سوال اول رو جواب دادن؟ بیمار چطور باید دوز رو اندازه گیری کنه؟ .  آیا همه ی بیمارانی که نزد متخصصین خودخوانده ی طب سنتی میرن توی خونه شون ترازوی طلافروشی دارن؟

 بعید می دونم

خلاصه که بد اوضاعیه. بد

دلقکهای جهان متحد شوید

الان دو سه هفته س که هر کی ما رو میبینه میپرسه: جوکرو دیدی؟ منم میگم: من از فیلمای ابرقهرمانی بدم میاد. اونم میگه: بابا اُسکل ابرقهرمانی کدومه؟ خیلی فیلمش عالیه. من سه بار دیدمش. یا پنج بار دیدمش یا. 

خلاصه ما خر شدیم و این فیلم رو امشب دیدیم کلا به لعنت خدا نمی ارزید. تنها نکته ی جالبش شباهت نقش اول فیلم با و بود و گرنه هیچ چیز جالبی نداشت