فایتر
فقط یه فایتر میتونه دنیای یه فایتر دیگه رو درک کنه
فایتر
فقط یه فایتر میتونه دنیای یه فایتر دیگه رو درک کنهدرباره من
از کتاب خواندن خیلی لذت می برم و از فیلم دیدن... همین و بس
ادامه...
تاریخچه پیدایش و گسترش شیتوریوکاراته
رضا کیانی موحد
بنیانگذار شیتوریوکاراته ، کنوا مابونی در سال 1889 م در شهر شوری اکیناوا بدنیا آمد. وی در خانواده ای جنگجو پرورش یافت و در 13 سالگی به شاگردی ایتوسو درآمد تا شوری ته را بیاموزد. بعدها توسط دوست خود میاگی در سن بیست سالگی به کلاس هیگائونا - برای آموزش ناهاته- راه یافت. وی همچنین به آموزش توماری ته نزد اساتید "آراگاکی" و "ساکوموتو" پرداخت.
در سال 1918 م افتخار نمایش فنون خود را نزد شاهزاده "کونی" و "کاچو" در دبیرستان اکیناوا بدست آورد و در سال 1924م نمایش مشابهی برای شاهزاده "تی تی بو" اجرا نمود.
در سال 1925م مابونی به همراه دیگر اساتید کاراته باشگاه کاراته اکیناوایی را بنیان گذاشت. بدین سان وی به یکی از برگترین آرزویهایش در راه سازماندهی کاراته رسید. در سال 1927 م بزرگترین فرصت برای وی فراهم شد. جیگاروکانو -بنیان گذار جودو- برای نمایش جودو و افتتاح یک باشگاه به اکیناوا آمده بود و مابونی و میاگی –بنیانگذار گوجو ریو- فرصتی مناسب برای توضیح و نمایش کاراته به وی بدست آوردند. کانو بسیار تحت تاثیر مهارت آنان واقع شد و ملاحظه کرد که کاراته روشی مناسب برای دفاع و حمله می باشد. وی ضرورت گسترش کاراته را در خاک اصلی ژاپن به مابونی و میاگی گوشزد کرد. مابونی تصمیم گرفت به اوزاکا رفته و خود را وقف ترویج کاراته نماید.
در اوزاکا مابونی با مشکلات زیادی مواجه شد. دوجو عمومی برای تدریس سبک وی وجود نداشت و او آموزش را در معابد بودایی و مراکز پلیس شروع کرد.عموم مردم با کاراته موافق نبوده و هنر وی را رقص مشتها می نامیدند. او حتی برای نمایش قدرت هنر رزمی جدید مجبور شد به شکستن اجسام سخت "تامشی وارا" روی آورد.
گاهی اوقات کاراته در مبارزات خیابانی بکارگرفته می شد که آشکارا با عقیده و اعتبار مابونی در تضاد بود و پلیس نیز به خاطر ترس از امکان درگیری با مجرمین خطرناک با کاراته مخالفت می کرد.
پس از مرگ هر دو استادش هیگائونا و ایتوسو ، مابونی با ترکیب آموخته هایش در روشهای مختلف اکیناواته سبک شیتوریو را در سال 1930م ابداع کرد. در سال 1931م سازمان کاراته دو ژاپن بزرگ را بنیان گذاشت که جد سازمان مدرن شیتوکای محسوب می شود.مابونی در سال 1953م درگذشت و متاسفانه نتوانست به بسیاری از آرزوهایش برای توسعه و گسترش کاراته دست پیدا کند.
مابونی در طی آموزش شاگردانش و توضیح تفاوتهای اساسی بین روشهای مختلف اکیناواته ، بیشترین توجه را معطوف کاتا می نمود. به باور وی کاتا مهمترین جزء کاراته را تشکیل می داد. وی درک معنی هرکاتا و انجام صحیح حرکات آن را ضروری می دانست
.
مابونی در ابتدا "بونکای کومیته" و "هکی کومیته" - که مفهوم کلی اجرای کاتا را نشان می داد- عرضه می کرد. آخرین نتیجه مناسب آموزش کاتا ، توانایی اجرای تکنیکهای کاراته در کومیته آزاد می باشد. چشم پوشی از کاتا و تنها به کومیته پرداختن در نظر مابونی پیشرفتی به دنبال نداشته و معنی راستین کاراته را روشن نخواهد کرد.(فوناکوشی نیز همین عقیده را درمورد آموزش کاتا داشت و کاتا را جوهره کاراته می دانست.) تمرین کاتا همچنین، به انتقال دادن اطلاعات پنهان موجود در کاتا به نسلهای دیگر کمک می کند. شیتوریو دارای کاتاهای نسبتا" بیشتری از دیگر سبکهای کاراته می باشد.
شاخه شرقی شیتوریو در توکیو توسط ایواتا-از شاگردان ارشد مابونی- و شاخه غربی شیتوریو در ازاکا توسط کنی مابونی - پسر بزرگ مابونی- پایه گذاری شدکه تا سال 1964م به صورت مستقل فعالیت می کردند تا در این سال اولین دوره مسابقات مشرتک شوتوکای انجام شد. دراکتبر همین سال فدراسیون کاراته شکل گرفت. در سال 1973 هر دو شاخه متحد شده و فدراسیون شیتوکاری را تشکیل دادند.