تغییر معیشت اعراب بادیه و تاثیر آن در زمان آغاز دعوت اسلام

مارکسیستها اقتصاد را زیربنا می دانند و مسلمانها مخالف آنها هستند. این طرف بر حق باشد یا آن طرف، به هرحال تغییرات اقتصادی در دیگر مولفه های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی تاثیرهای خود را می گذارند. سخنرانی زیر توسط دکر احمد پاکتچی و درباره ی نقش تغییر معیشت اعراب بادیه نشین در سالهای اولیه ی گسترش اسلام است. گوش دادن به این سخنرانی خالی از لطف نیست.

معبود های من- قسمت پنجم: ملکه رویا

اولینن کسی که من رو با موجودی به نام وبلاگ آشنا کرد دختری بود که در دنیای مجازی با نام ملکه ی رویا می نوشت. ایشان سالهاست که قلم را کنار گذاشته ولی بد نیست که از او و نوشته هایش در اینجا یادی بکنیم.

تا سختی کمان شما نیز بگذرد

هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد

هم رونق زمان شما نیز بگذرد

وین بوم محنت از پی آن تا کند خراب

بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

باد خزان نکبت ایام ناگهان

بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام

بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز

این تیزی سنان شما نیز بگذرد

چون داد عادلان به جهان در بقا نکرد

بیداد ظالمان شما نیز بگذرد

در مملکت چو غرش شیران گذشت و رفت

این عوعو سگان شما نیز بگذرد

آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست

گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمعها بکشت

هم بر چراغدان شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای بسی کاروان گذشت

ناچار کاروان شما نیز بگذرد

ای مفتخر به طالع مسعود خویشتن

تأثیر اختران شما نیز بگذرد

این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید

نوبت ز ناکسان شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان

بعد از دو روز از آن شما نیز بگذرد

بر تیر جورتان ز تحمل سپر کنیم

تا سختی کمان شما نیز بگذرد

در باغ دولت دگران بود مدتی

این گل، ز گلستان شما نیز بگذرد

آبی‌ست ایستاده درین خانه مال و جاه

این آب ناروان شما نیز بگذرد

ای تو رمه سپرده به چوپان گرگ طبع

این گرگی شبان شما نیز بگذرد

پیل فنا که شاه بقا مات حکم اوست

هم بر پیادگان شما نیز بگذرد

ای دوستان خواهم که به نیکی دعای سیف

یک روز بر زبان شما نیز بگذرد

سیف فرغانی

انسداد سیاسی و جدیدترین نسخه برای رفع آن

فرصتی دست داد تا در دو شب گذشته 2 ساعت 40 دقیقه در خدمت دکتر بیژن عبدالکریمی باشیم. قسمت اول فرمایشات ایشان را می توانید در اینجا و قسمت بعدی را می توانید در اینجا ببینید.

خلاصه ی فرمایشات ایشان را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد:

• کلی گویی
• حرفهای قلمبه سلمبه
• شعارهای دهان پر کن
• یکی به میخ و یکی به نعل

در انتهای گفتگوی اول وقتی که از استاد عبدالکریمی سوال شد که چه راه حلی دارید فرمودند که فارغ از آن نان به نرخ روزخورهایی که خود را به انقلاب اسلامی چسبانده اند تا رانت خواری کنند تمام چشم امیدشان به سه دسته است:

• پاسداران
• بسیجی ها
• طلاب علوم دینی حقیقت جو و روشن اندیش

دکتر عبدالکریمی اظهار امیدواری کرد تا با بوجود آمدن دیالوگ بین سه دسته ی بالا و بقیه ی مردم کشور از انسداد موجود رها شده و رو به پیشرفت برود. ایشان اعتقاد دارند که به محض شکل گرفتن دیالوگ بین سه دسته ی فوق و مابقی مردم خود به خود مشکلات حل خواهند شد.

 سوالی که ذهن این حقیر را درگیر خود کرده این است که اصولا وقتی که در قاموس پاسدار، بسیجی و طلبه ی دینی چیزی به نام دیالوگ وجود ندارد چگونه می توان با آنها دیالوگ برقرار کرد؟

ارگانهای سپاه و بسیج هر دو ارگانهایی نظامی هستند. در این هر دو ارگان تفکر محلی از اعراب ندارد. در سازمانهای نظامی تنها چیزی که اهمیت دارد اطاعت است و آن هم اطاعت محض. اطاعت از فرمانده اگر نباشد در این گونه سازمانها سنگ بر روی سنگ بند نخواهد شد. من نمی دانم که دکتر عبدالکریمی به خدمت نظام رفته اند یا خیر ولی اگر سربازی اجباری رفته بودند بعید بود که درباره ی اعضای دو سازمان نظامی چنین سخن بگویند.

مسئله ی اطاعت و پیروی در حوزه هم ساری و جاری است. اصولا سازمان و ساختار آموزشی حوزه جایی برای دیالوگ باقی نمی گذارد. خود ایشان در چند جای این دو مناظره فرمودند که حوزه زبان سخن گفتن با دنیای امروز را ندارد. اگر به واقع چنین است آیا ادعای ایشان بر اینکه تمام امیدشان به سه دسته ی ذکر شده است و دیالوگ با کسانی که حتی اگر بخواهند هم دیالوگ برقرار کنند زبانشان برای قسمت عمده ای از مردم امروز ایران غیرقابل فهم است مسئله ی نسوزاندن هم زمان سیخ و کباب از طرف جناب دکتر است یا اینکه حق نشاید گفت جز زیر لحاف؟

همان طور که عکس بالا با زبان بی زبانی نشان می دهد، کسانی که چشم امید دکتر عبدالکریمی به آنها است تنها به یک زبان صحبت می کنند و می توانیم فرض کنیم که تنها همان زبان را هم می فهمند. اگر در صدق گفتار من شک دارید لازم نیست راه دور بروید. سفری کوتاه داشته باشید به سوسنگرد؛ همین امروز و همین الآن.

رضا کیانی موحد

ششم مرداد1400

بی شعور

از بیشعوری ملت ایران همین بس که وقتی سوار ماشین هستن و میخوان به عابر سلام بدن بوق میزنن