چند کلامی از علی شریعتی

عشق و ایمان، در اوج پروازش، از سطح ستایش ها می گذرد و معشوق در انتهای صعودش در چشم عاشق سراپا غرقه ی سرزنش می شود و این هنگامی است که دوست، استحقاق بخشوده شدنش را، در چشم دوست، از دست می دهد.

مذهب یک نوع آگاهی عاشقانه است، یا عشق آگاهانه

حقیقت، بی پرستش، فلسفه و دانش است و پرستش، بی حقیقت، بت پرستی یا شهوت!

تقیه برای حفظ ایمان است نه حفظ مؤمن