اکثر اوقات شرافت در احمق ماندن است

آملی دختر جوانی است که اصلیت بلژیکی دارد ولی در ژاپن به دنیا آمده است. او به دنبال رویای خود از یک زندگی ژاپنی به این کشور بازمی گردد و سعی می کند در یک شرکت ژاپنی مشغول به کارشود. آملی در ابتدای استخدام با بی توجهی بالاسری ها و در نهایت با لج بازی و نفرت رئیس مستقیمش ،دختری زیبا با نام فوبوکی، مواجه می شود.

پس از چند ندانم کاری ناشی از عدم شناخت فرهنگ ژاپنی آملی از طرف فوبوکی مطرود می شود و آنقدر تنزل پیدامی کند که او را مسئول نظافت توالتها می کنند. آملی که می داند در فرهنگ ژاپن استعفا دادن بزرگترین گناه است 7ماه در دستشویی و توالت می ماند و هر توهینی را تحمل می کند تا استعفا ندهد و پس از پایان قراردادش شرکت را ترک می کند.

شناسایی و شکار جاسوس

یک متخصص الکترونیک ،پیتر رایت۱۹۱۶، به استخدام سرویس ضدجاسوسی انگلیس ،موسوم به ام.آی-5، در می آید. پس از چند عملیات جاسوسی توسط میکروفون، او و یکی از همکاران نزدیکش ،آرتور مارتین، متوجه می شوند که در تعداد زیادی از این گونه عملیات به بن بست رسیده اند. آنها شک می کنند که شاید یک جاسوس از درون سرویس آنها اطلاعات را به روسها می رسانند و برای پیگیری قضیه لیستی از افرادی که در این عملیاتها شرکت داشتند تهیه می کنند. با حذف اسمهای غیرمشترک و تکیه بر کسانی که در تمام عملیاتها شرکت داشتند یا ناظر بودند به 6 اسم می رسند. دو نفر از افراد مشکوک عبارت بودند از رییس وقت ام.آی-5 ، سرراجر هالیس، و معاونش.

رایت با سرخوردگی سعی می کند اطلاعاتی که از شنود مخابرات روسها به دست آمده را با پرونده جدید تطبیق دهد و در نهایت به این نتیجه می رسد که کار کار خود هالیس است. رایت تصمیم می گیرد که به جنگ جاسوس برود و در نهایت شکست می خورد. هالیس بازنشسته می شود و رایت رئیس جدید را مجبور می کند تا از رییس سابق بازجویی کند. دستور بازجویی صادر می شود ولی از بازجویی هم چیزی در نمی آید. هالیس منکر می شود که در استخدام روسها بوده است. در نهایت رخنه ایجاد شده با رفتن هالیس گرفته می شود و خواننده به این نقطه می رسد که حتما کار کار خود هالیس بوده است.

منم بیچاره ای از نسل بابا طاهر عریان

حرف گل آقا شد، یاد شعر نوی گل آقایی افتادم. صابری در مجله اش یک ستون به شعرنو اختصاص داده بود و بسیاری از طنزپردازان به نام در آنجا شعرنوی طنز می نوشتند که به شعر نوی گل آقایی معروف شد. همان دوران بود که این اشعار در کتابی با نام "قندمکرر" جمع آوری شد. کتاب رو از دست داده ام متاسفانه ولی اصل مجلات رو هنوز دارم. این شعر کار ابوالفضل زرویی نصر آبادی است و آن زمان در ستون شعرنوی گل آقایی چاپ شد:

کار نیکو کردن از پر کردن است

من اندر کوچه صغری را نظر کردم

به ناگه مادرش از انتهای کوچه شد پیدا

من احساس خطر کردم

از آنجا با دلی غمگین

به صد حسرت گذر کردم

هلا ای مادر صغری!

منم من، شاعری احساس مند از خطه تهران

منم بیچاره ای از نسل بابا طاهر عریان

منم آواره ای مفلوک و سرگردان

برای خواستگاری آمدستم، های!

به روی بنده دربگشای!

بیا این شعر پر احساس را از دست من بستان

مرا با مهربانی پیش خود بنشان

پسرهای تو دیشب بنده را بر تیر برق کوچه بر بستند

به گرد بنده بنشستند

به جرم خواستگاری هفت دندان مرا با مشت بشکستند

به پای چشم من نقشی که می بینی

خدا داند که بادمجان کرمان نیست

حریفا! جای مشت است این

به پای لنگ و چشم لوچ من بنگر

مگو نچ نچ! مکن حاشا!

هلا ای مادر صغری!

بیا نزدیک دربگشا

وزیر ازدواجا! بنده اینجا گشتم از اندوه جزغاله

وزیرا! بنده هستم توجوانی سی چهل ساله

من اندر حسرت شیرین صغری همچو فرهادم

من اکنون ساکن ویرانه های باقرآبادم

میرد میر"دامادم"

ندارم خانه ای، کاری، زمینی، ثروتی، چیزی

درون میزگرد هفته ات یک شب

بیا بنشین قضایا را به مخلص خوب حالی کن

به مثل پیش از اینها ماجرا را ماستمالی کن

که من آنسان که می بینم

ز کارت بوی توفقی نمی آید

تو با بابا صغری گاوبندی کرده ای شاید؟

هلا ای شیشه بر! برگو کجایی؟ های!

گرفتم انتقام آن کتکها را

بکن شادی که من دیشب

شکستم شیشه های خانه بابای صغری را

رودکی ریزه خوار خوان منست

سال های 66-67 اگر کسی روزنامه خوان بود باید برای گرفتن اطلاعات یا کیهان ،تنها روزنامه های عصر در آن دوران، یک ربع بیست دقیقه ای در صف می ایستاد. کاغذ کم بود و تیراژ پایین. بعد از رسیدن به مراد اولین صفحه ای که باز می کردم صفحه سوم روزنامه اطلاعات بود که دارای ستونی به نام "دوکلمه حرف حساب" بود. خیلی خیلی بعد بود که فهمیدم نویسنده این ستون یکی از بهترین طنز پردازان معاصر "کیومرث صابری فومنی" است. سالها بعد بود که صابری یا همان "گل آقا"ی معروف مجله طنزی برای خود ترتیب داد و به نوعی از اطلاعات جداشد. اما بعدتر انتشارات سروش مطالب این ستون را به ترتیب زمانی در دو جلد چاپ کرد و نام آن را گزیده دو کلمه حرف حساب گذاشت. هر دو جلد کتاب خواندی هستند به ویژه برای کسانی که به تاریخ علاقمندند و دوست دارند از اختلافهای سیاسی جناح های آن زمان سردرآورند.

شعری که در زیر می بینید قسمتی از شعری طولانی است که در روز شنبه 5 دی66 در ستون دوکلمه حرف حساب به زیور طبع آراسته شد. کامل اش را در جلد اول کتاب مذکور صفحات 160 تا 163 می توانید بیابید. همان موقع بود که این قسمت آخر را حفظ کردم. بد نیست که شما هم نگاهی به آن بیاندازید.

شعر مارا که خوب بود و سفید 

این جانب  حروفچین  بد چید

ور نه در شعر، بنده اوستادیم

هم طراز "هومر"، گل آقایم

شکسپیر زمانه ام ، قار داش

شاعر جاودانه ام، اینو باش!

رودکی ریزه خوار خوان منست

نیست شاعر که باغبان منست

هر کجا بحث لفظ و معنا بود

اصل من، سعدی المثنا بود

حافظ البته چیز دیگر بود

ولی او هم ز بنده کم تر بود

ایهاالناس، یا اولی الالباب

نیست فرقی میان دوغ و دوشاب؟

اینم فن شعر ما و این درجات

مابقی فاتحه مع الصلوات !

وای از دنیا که یار از یار می ترسد

شهر خالی، جاده خالی، کوچه خالی، خانه خالی

جام خالی، سفره خالی، ساغر و پیمانه خالی

کوچ کردند دسته دسته آشنایان، عندلیبان

باغ خالی باغچه خالی شاخه خالی، لانه خالی

***

وای از دنیا که یار از یار می ترسد

غنچه های تشنه از گلزار می  ترسد

عاشق از آوازه دیدار می ترسد

پنجه ی خنیاگران از تار می ترسد

شهسوار از جاده ی هموار می ترسد

این طبیب از دیدن بیما رمی ترسد

***

سازها بشکست و درد شاعران از حد گذشت

سالهای انتظار بر من و تو بر گذشت

آشنا ناآشنا شد، تا بلی گفتم بلا شد

گریه کردم، ناله کردم، حلقه بر هر در زدم

سنگ سنگ کلبه ی ویرانه را بر سرزدم

آب از آبی  نجنبید، خفته در خوابی نجنبید

***

چشمه ها خشکید و دریا خستگی را دم گرفت

آسمان افسانه ما را بدست کم گرفت

جامها جوشی ندارد، عشق آغوشی ندارد

بر من و بر ناله هایم هیچکس گوشی ندارد

***

بازآ تا کاروان رفته بازآید

بازآ تا دلبرانی نازناز آید

بازآ تا مطرب و آهنگ و ساز آید

تا گل افشانان نگار دلنواز آید

بازآ تا بر در حافظ سر اندازیم

گل بیافشانیم و می در ساغر اندازیم

خواننده: نگاره حلوه

اگر به لهجه زیبای تاجیکی علاقه دارید میتوانید از اینجا ترانه را دانلود کنید