
زمان پریشی یکی از مشکلاتی است که خوانندگان متنهای تاریخی را درگیر می کند. بحث کوتاهی درباره زمان پریشی (anachronism) داشتم که اگر حوصله داشتید می توانید از اینجا آن را گوش کنید.
فیلم زیر یکی شوخی است. خواسته است تا مقایسه ای بین فلسفه ی یونان باستان و آلمان انجام بدهد. البته خود مقایسه و فیلم مهم نیست. مهم این است که دو تا تیم یازده نفره از فلاسفه درست کرده اند. فیلم را ببینید تا به ادامه بحث برسیم.
همانطور که دیدید افرادی مانند سقراط و افلاطون و ارسطو در یک تیم و افرادی مانند نیچه و مارکس در تیم دیگر بودند. حالا برویم بر سر فرمایشات حضرت استاد در ابتدای بحث. فرض بفرمایید که ما هم بخواهیم تیمی از فلاسفه ی ایران تهیه کنیم. البته منظور فلاسفه ی واقعی است که در دنیا اسم و رسم دارند و به عنوان فیلسوف آنها را میشناسند. واقعا استاد می توانند به سادگی فقط 11 نفر را نام ببرند. برای یاری به خوانندگان چند نفری را من اشاره می کنم.
ابن منادی گوید: حسن بن عباس برای من نقل کرد، که وی از عبدالرحمن بن ابوحماد، و او از حکم ظهیر سدوسی و او از عبد خیر از علی علیه السلام شنیده است که در وقت رحلت پیغمبر (ص) در مردم حالت تشائم و بدبینی مشاهده می نماید، از این جهت سوگند یاد می کند جامه از تن برنگیرد مگر پس از جمع آوری قرآن، و بهمین منظور سه روز در خانه نشست و به جمع آوری قرآن پرداخت. و او اول کسی است که از حافظه خود قرآن را جمع کرد. و آن قرآن در خاندان جعفر نگهداری شد. و من در زمان ما نزد ابویعلی حمزه ی حسنی رحمه الله قرآنی بخط علی بن ابوطالب دیدم که چند ورق آن افتاده بود و آن قرآن در خاندان حسن بتوارث مانده بود. و ترتیب سوره های آن چنین است...
منبع : الفهرست ابن ندیم. ترجمه ی فارسی ص79