عاشقم من عاشقی بیقرارم

مردم شیعه ایران عاشقند. خودشان ادعا می کنند که عاشق اهل بیت (س) هستند که خوب البته دروغ می گویند. نه اینکه از عمد دروغ بگویند. دروغ با بند بند جان و تنشان آنچنان تنیده شده که دیگر توان تفکیک دروغ و راست را از همدیگر ندارند. خودشان گمان می کنند که عاشق اهل بیت اند و گمان می برند که در احساس خود صادق اند. اما آنچه دروغ است دعوی آنها نیست بلکه احساس شان است. یعنی به اشتباه فکر می کنند که محبّ اهل بیت اند و به همین خاطراست که ادعایی دروغین دارند. مردم ایران عاشق غرب اند، حتا آنان که کباده ی اهل بیت را به دوش می کشند و از قرآن و حدیث نان می خورند و سنگ فرهنگ سنتی را به سینه می زنند. سیدحسین نصر (دامۀ توفیقات)زندگی مدرن را می کوبد ولی هنگامی که برای سخنرانی به یک دانشگاه دعوتی می شود به جای شتر و اسب سوار هواپیما می شود. حضرت آیت الله تبریزی (اعلی الله مقامه) به مردم روغن بنفشه تجویز می کند و اطلاعات مربوطه را از طریق کانال تلگرامی خود به اشتراک می گذارد. مرحوم آیت الله مصباح ( قدس سره الشریف) غرب را مظهر فساد می دانست اما کتابهایش را به جای اینکه مانند علمای قبل از خود بدهد برایش استنساخ کنند چاپ و منتشر می کرد و عجیب آنکه تقریبا تمامی آنها را داد به زبان انگلیسی ترجمه و منتشر کردند از برای همان ام الفساد.

شما می توانید خیلی ساده ادعای من را برای خود اثبات کنید. از صد نفر از دوستان و فامیل و همکار بپرسید که کتابی جدید درباره مناقب و فضائل اهل بیت منتشر شده به قیمت 10 میلیون تومان و مدل جدید ایکس باکس یا فلان گوشی آیفون هم به بازار آمده به قیمت همان 10 میلیون تومان. فقط اشکال این است که هر دو در یک روز و در دو نقطه شهر به فروش می رسند و برای خریدشان باید شب بروید و در صف بایستید تا فردا نوبتتان بشود. تعداد عرضه شده بسیار محدود (مثلا 100 تا) است. فکر می کنید ملت برای خرید کتاب بروند در صف بایستاند یا برای خرید گوشی و ایکس باکس؟

حال این همه را که گفتم گمان نکنید که ایرانی شیعه عاشق تمام مظاهر غرب است.کلا و  حاشا! ایرانی شیعه تنها و تنها عاشق تکنولوژی غرب است و گرنه فرهنگ و شعور و دانش انسان غربی سیخی چند است؟ شما الان می بینید که طرف ماشین چند میلیاردی ممکن است داشته باشد. توی خیابان می خواهد بزند کنار که کار بانکی انجام بدهد. دم بانک محل پارک نیست ولی ده متر جلوتر یا عقب تر خالی است. همان جا حاضر است که دوبله پارک بکند ولی ده متر دنده عقب نگیرد.

بی شعوری فرهنگی شیعه ایرانی محدود نیست به آداب رانندگی و بلند حرف زدن با گوشی موبایل در مترو و امثالهم. مسئله ریشه ای تر و فاجعه آمیز تر است از این حرفها. خیلی سال قبل دکترسرزعیم ، که در ایتالیا دانشجو بود، وبلاگی داشت به نام دوستدار سقراط. در پستی نوشته بودند که در آن شهری که در آنجا ساکن هستند هر کسی که بخواهد نمای خانه خود را بازسازی کند باید از کمیته ای در شهرداری مجوز بگیرد تا برندارد و ترکیب نمای محله را به هم بریزد(نقل از روی حافظه من). شما الان به عکس زیر از آکسفورد نگاه کنید و مقایسه کنید. تنها چیزی که به خیابان اضافه شده است تیر چراغ برق است و علائم راهنمایی و رانندگی

یا عکس زیر که متعلق است به بارسلونا. هارمونی موجود در محلات را نگاه کنید و آن را مقایسه کنید با خیابانهای امروزی شهرهای ایران. تفاوت نمی کند چه شهری. هر شهری را که بنگرید همین آش و است و همین کاسه به جز جاهایی که مثل مرکز تاریخی یزد به آن اجازه ساخت نداده اند

عکس زیر ساختمانی است در انگلستان که ساختمانهای مخروبه کنارش را تخریب کرده اند ولی به خود ترکیب اصلی بنا دست نزده اند

بازهم عکس دیگری از آکسفورد. ساختمان سمت چپ بازسازی شده است ولی هماهنگی کاملی با ساختمانهای دیگر محله دارد

حالا سری بزنیم به روستای زیارت گرگان. تصویر سمت چپ روستای زیارت را قبل از اینکه به دست زمین خواران و اصحاب ساخت و ساز بیفتد نشان می دهد و تصویر سمت راست بعد از اینکه خانه های سنتی را خراب کردند و گند زدند به بافت سنتی روستا:

برای اینکه بهتر ببینیدچه بلایی بر سر بافت سنتی روستای زیارت آمده عکس زیر را نگاه کنید:

 در گذشته شهر ایرانی اگر هم بد بود، اگر امکانات نداشت، اگر آب و برق و گاز نداشت دست کم هر شهری در درون خودش هارمونی و هماهنگی داشت. حمام و بازار و ارگ حکومت و زورخانه و مسجد و حسینه هر کدام سرجای خود بودند.

امروزه روز هر کسی را در خیابان می بینید عصبی است، ناراحت است، پرخاش گر است، چه داخل خانه و چه در شهر. راننده ها عصبی، پیاده ها عصبی، دوچرخه سوار ها عصبی، موتورسوارها عصبی، علمای دین عصبی، دکترها و مهندس ها عصبی. علت این همه عصبیت چیست؟ کمبود منابع مالی؟ کمبود محبت؟ کمبود مراسم دینی و آیینی؟ کمبود جا؟ کمبود فضا؟ کمبود هوای سالم؟ یا کمبود هارمونی با محیط؟ شاید یکی از علتها ( نه علت العلل) این همه عصبیت این است که با خود بیگانه شده ایم، با محیط خود، با فرهنگ خود، با شهر خود، با خانواده خود، با فامیل خود، با مردم خود و ...

کمی هم دنده عقب بریم در مسیر فرهنگی خود شاید که بد نباشد.

به قول آن خواننده ناخواننده:

واسا دنیا من می خوام پیاده شم

حرف مفت زدن کنتور نمیندازه

نقل است که وزیر تبلیغات هیتلر، گوبلز، همیشه می گفت که دروغ هر چی بزرگتر باشد مردم آن را راحت تر باور می کنند. روی همین حساب مردم ایران عادت کرده اند به دروغهای شاخدار گفتن. ظاهرا عوام و خواص هم ندارد. دردی است که همگان به یک اندازه گرفتارش هستند. چون گفته اند که کنتوری برای حرفهای بی ربط نساخته اند، هر حرف بی سند و مدرکی را که به ذهنشان برسد تحویل مخاطب می دهند. نمونه زیر را نگاه کنید

این برادر که اصولا فرق آرت و آرک را نمی داند به گونه ای درباره ریشه ی لغوی این کلمات صحبت می کند که انگار استاد زبان شناسی است. یکی هم نیست بگوید که مرد حسابی! اگر قرار است ریشه کلماتی که به ورزشهای دیگر اشاره می کنند حتما به آن زبان اولیه باشد پس چرا انگلیسی ها به کشتی و چوگان نمی گویند کشتی و چوگان.

نمونه دیگرش ابله زیر است

حضرت استاد می فرمایند که وقتی صحبت دین می شود به تاریخ دین کاری نداشته باشید چون معلوم نیست که تاریخ تا چه اندازه درست باشد. خوب احمق! اگر  تاریخ را قرار است که کنار بگذاریم باید خود قرآن را هم کنار بگذاریم. قرآن گذشته از هر چیزی یک هویت تاریخی است. از کجا معلوم است که در 1400 سال گذشته درست و بدون تغییر و تحریف به دست توی الاغ رسیده باشد.

اما خرابی اوضاع فقط محدود به اینها نیست. حضرت استاد رائفی پور هم تحلیل خودشان را از قضایا دارند.

این یکی دیگر نیازی به توضیح دادن نداشت بس که استاد از مرحله پرت تشریف دارند. ماشالله خیلی هم حرف درست و حسابی می زند از همه انتظار دارد که ندای هل من مبارزش را لبیک بگویند.

اما وقتی بحث پرت و پلا گفتن باشد هیچ ایرانی به پای کارشناسان رادیو و تلویزیون نمی رسد.

این بزرگوار به هیچ کتاب تاریخی مراجعه نکرده که بخواند در طی پروژه آپولو 24 فضانورد آمریکایی به خارج از جو زمین رفتند و از میان آنها 12 نفر پای بر کره ماه گذاشتند. تنها دلیلی هم که بر ادعای خود دارند این است که اگر آن موقع توانستند بروند چرا الان نمی روند. مثل این است که کسی قله اورست را فتح کرده باشد، بعد از او بپرسند تو که پارسال رفتی قله اورست چرا امسال نمی روی؟ پس معلوم می شود که همان پارسال هم دروغ گفتی که رفتی اورست را فتح کردی. منطق را می بینید. البته این بنده خدا تقصیر ندارد. وقتی که بزرگترین فیلسوف معاصر استاد دینانی حرفهایی درباره تاریخ فلسفه می زند که آدم شاخ در می آورد

حضرت استاد می فرمایند نه تنها ما در دوره هخامنشی و اشکانی فیلسوف داشته ایم، بلکه بزرگان فلسفه یونان از فلاسفه ما فلسفه را یادگرفته اند. زهی بی انصافی! استاد دینانی بد نیست که یک کتاب تاریخ فلسفه هم بنویسد. اما مشکل فقط به دانشگاه ختم نمی شود. متاسفانه در حوزه هم اوضاع همین قدر خراب است و هر کسی هر چیزی را که به ذهنش می رسد بر زبان می آورد

حضرت استاد چون که فقط عقاید خودش را عین اسلام می داند و بقیه فرقه های مسلمان را از دم کافر می انگارد و از آنجا که تنها خبر خوشی که به گوشش رسیده است خبر انقلاب اسلامی بوده است ( که اتفاقا برای این عزیز دل خبر درستی هم بود چون اگر انقلاب نمی شد ایشان را از میدان انقلاب به بالا اصلا راه نمی دادند) حالا توهم برش داشته که در 1400 سال گذشته تنها یک خبر خوش برای اسلام وجود داشته و آن هم خبر وقوع انقلاب اسلامی بوده است. یعنی مثلا خبر متولد شدن حسنین، امام جعفر صادق و بقیه ائمه و بزرگان دین هیچ کدام خوشحال کننده نبودند. فقط و فقط خبر وقوع انقلاب اسلامی برای مسلمانان مهم بوده است و بس.

خلاصه که آی مردم! اوضاع بسی خراب اندر خراب است. ما اگر از کرونا هم جان سالم به در ببریم از این پرت و پلاهایی که هر روز و هر شب می شنویم و تکرار می کنیم جان به سلامت به در نخواهیم برد. این خط و این نشان!

بانکداری اسلامی پر... قرض الحسنه پر

تصویری که در بالا ملاحظه می کنید اسکرین شات نرم افزار بانکی ملت هست برای واریز وجه توسط سامانه ساتنا. همان طور که ملاحظه می کنید برای واریز کردن وجه به حساب کسی یکی از موارد بالا را باید انخاب کنید و البته قرض الحسنه در میانشان نیست. یعنی از نظر مسئولین نامحترم بانک ملت ممکن هست که شما برای خیره به کسی پول بدهید ولی غیرممکن است که به کسی قرض الحسنه بدهید چون اگر ممکن بود این آقایون عقلا عقلشان می رسید و یک گزینه هم برای آن قرار می دادند.  خداوند آخر و عاقبت همه را به خیر کند.

بی شعور

از بیشعوری ملت ایران همین بس که وقتی سوار ماشین هستن و میخوان به عابر سلام بدن بوق میزنن

مرد دیدی بکش روت!

یکی دیگه از کارهای شیدا اینبار با مداد رنگی

روز مهندس، روز دکتر، روز پرستار، روز زن، روز مرد، روز کوفت، روز درد .... این همه سالگرد و مناسبت (که همه بر اساس سالروز تولد بزرگان دین و دانش هم نامگذاری شده اند) مرهمی است بر عقده ی حقارت متوسطین سطحی جامعه. (منظورم از متوسط آدمها طبقه ی متوسط نیس بلکه خود آدمهای متوسطه). که بچسبونن خودشون رو به همون بزرگان و احساس بزرگی کنن. احساس زنده بودن کنن. احساس مفید بودن کنن.

یعنی کیا دقیقا سطحی و متوسطن؟ از دید من کسانی که توی زندگی شون از خودشون هیچی ندارن. به طرف میگی تو زندگی ت چی داری؟ میگه یه دختر دارم که نقاشی میکشه این هوا! خوب الاغ! دخترت نقاشی میکشه برای دل خودش به توچه؟ به اون یکی میگی تو چی داری؟ میگه یه ماشین تویوتای نمیدونم چی چی دارم. این رو هم که کارگر چینی بدبخت مونتاژ کرده، خودت چی داری؟ خونه دارم؟ اون رو هم که مهندس محسنی یا اوس محسن معمار ساخته. خلاصه به همه چیز و همه کس ارجاع میده جز خودش...

این آدمها کسانی هستن که خودشون رو از همه سر می دونن ولی اگه عمق زندگی شون رو شخم بزنی چیزی جز یه لوزر خاک بر سر نیستن. نه فتح قله ای به نامشون ثبت شده، نه اختراعی، نه ابداعی، نه نوآوری، نه راهکار جدیدی، نه رکوردی، نه هیچی. از وقتی که وارد بازار کار میشن تا وقتی که ریغ رحمت رو سرمیکشن تمام روزهاشون کپی پیست روز اوله، نه بالاتر نه پایین تر، نه بهتر نه بدتر. طرف افتخارش اینه که 20 ساله تعمیرکار خودروئه... میگی خوب! تو این 20 سال شده به فکر بیفتی که یه بارم شده خودت یه ماشین دست ساز بسازی؟ اون یکی 30 ساله توی فلان اداره س(مثلا شهرداری) میگی خوب! شده تا حالا فکر کنی که یه پروسه ای رو برای ارباب رجوع کوتاه ترش کنی؟ اگه قراره فلان مجوز رو بگیره به جای اینکه یه هفته وقتش تلف بشه کاری بکنه که دو روزه کارش راه بیفته؟ اون یکی 30 ساله دکتره. هنوز همون قرص و قطره ای رو به حلق مریض ش میریزه که 30 سال قبل توی دانشکده بهش یاد دادن. نامرد حتا اطلاعات دارویی ش رو هم به روز نمی کنه... خلاصه که این آدمها میشن آدم متوسط و سطحی.

ماشین دست ساز توسط یه نخبه

این پرت و پلاها که میگم البته درباره ی اونهایی هست که حالا هر جور شده دستشون به دهنشون میرسه. وگرنه صحبت کردن از خلاقیت سر کلاس برای ابداع روشهای جدید آموزش از معلم حق التدریسی که سه ماه سه ماه حقوقش عقب افتاده و مستاجره و دخترش بیماره که اصلا خریته. من درباره ی این افراد (که ب برکت سیاستهای داهیانه ی آقایون احمدی نژاد و روحانی تعدادشون روز به روز م داره بیشتر میشه) نه صحبت می کنم و نه قضاوت.

اما طبقه الیت جامعه... الیت کیه؟ به نظر من آدم نخبه کسیه که اگر بهش مسیج بدی که مهندس روزت مبارک در جواب ت فحش خارمادر بده... اگرم حضوری روز مرد رو بهش تبریک بگی در بهترین حالت بهت بگه: مرد دیدی بکش روت! و در بدترین حالت هم با لنگه کفش بکوبه تو ملاج ت. این آدم رو اگه جایی دیدی سفت بچسب که ارزش داره جون ت رو به خاطرش بدی.

پی نوشت: حالا ممکنه بپرسی : خود که این همه گوز گوز می کنی و زر مفت میزنی از خودت چی داری؟ راستش ..... من؟ خوب! من بلدم جوک تعریف کنم. اون همکارام که پای بساط جوک تعریف کردن م بودن دقیقا می دونن که چی میگم.... حالا خیلی با بضاعت نیستم ولی باز وضعیتم از فقر مطلق و جمود ذهنی متوسطین سطحی بهتره.